اخبار داغ
بعضی از خبرهای داغ زمان تا یه وقت فراموش نشناخبار داغ
بعضی از خبرهای داغ زمان تا یه وقت فراموش نشنآیا پس از انقلاب، سیاستمداری به اندازه هاشمی رفسنجانی در سلامت ا
گروه سیاسی - زهره میرحسینی: ادعای تقلب و امکان تقلب در انتخابات ریاست جمهوری چند بار در تاریخ 33 ساله جمهوری اسلامی از جانب چند نفر مطرح شده. یکی از پرسابقه ترین این افراد و البته رکورددار آنها که بارها پیش، پس و حین انتخابات درباره سلامت انتخابات اما و اگر و شایدهایی را مطرح کرده هاشمی رفسنجانی است. آنچه پیش رو دارید مروری است بر کارنامه تردیدهای ایشان درباره سلامت سه دوره انتخابات ریاست جمهوری. خوب است آقای هاشمی در آستانه انتخابات 92 مشخص کند که اگر ایشان یا کاندیدای مورد حمایت ایشان در این انتخابات رای نیاورند، طرفدارانشان چه باید بکنند. مانند انتخابات مجلس خبرگان انتخابات را تایید کنند یا مانند انتخابات 88 «بریزند توی خیابانها.»
در قامت مجری: «بزرگترین جنایت»
هفتمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، خرداد 76 در آخرین روزهای ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی برگزار می‌شد و تحت نظر وزارت کشور او. در آن انتخابات، رقبای اصلی علی اکبر ناطق نوری و سیدمحمد خاتمی بودند. در آن شرایط، خاتمی نماد مخالفت با وضع موجود بود و ناطق نوری نماد تداوم وضع موجود؛ وضع موجود هم خود آقای هاشمی بود. البته «کارگزاران سازندگی» که فرزندان آن وضع موجود بودند، تمام قد در خدمت «مخالف وضع موجود» به میدان آمده بودند.
یک هفته مانده به انتخابات دوم خرداد، نوبت اقامه نماز جمعه تهران به هاشمی رفسنجانی رسید. در خطبه های جمعه آن روز آقای هاشمی رفسنجانی در تریبونی علنی پس از پرهیز دادن از تخریب خاتمی در رقابتهای انتخاباتی، مجریان و ناظران انتخابات را بدون بکار بردن کلمه تقلب به پرهیز از آن سفارش کرد: «این گونه آدمی که سال ها برای کشور خدمت کرده، امروز هم پست و مسئولیت دارد و آینده هم می خواهد خدمت کند و شورای نگهبان هم او را به عنوان صالح پست ریاست جمهوری قبول کرده است، بدنام کردن چنین کسی چه معنی دارد و چه جوابی آدم پیش خدا می تواند بدهد؟
بقیه و همه مسئولان اجرایی و ناظران باید واقعا این کار را بکنند که همان چیزی که رای مردم است بیاید توی صندوق و همان هم خوانده شود و همان هم اعلام شود. ممکن است کسی فکر کند که حالا اگر ما تغییراتی بدهیم و شخص مقبولی که خودمان به آن ایمان داریم میآید سر کار، این یک نفعی است برای جامعه. ولی این کار ضرر بنیانی دارد. اعتماد مردم را ضعیف کردن، بزرگترین جنایت است به ملت و نظامی که میخواهد به اتکای مردم این همه مشکلات را حل کند.»
مطرح شدن احتمال تقلب در انتخابات، آن هم از زبان رئیس دولتی که مجری انتخابات است، ادعای درشتی بود. این صحبت‌های رئیس جمهور در کنار کاریکاتوری که مجله گل آقا درباره تقلب در انتخابات با محوریت شعار «بنویسیم خاتمی، بخوانیم ناطق» منتشر کرده بود، تردیدی جدی درباره سلامت انتخابات ایجاد کرد.
رهبر انقلاب در 31 اردیبهشت 76 در جمع خانواده های ایثارگران، به این ماجرا این طور واکنش نشان داد: «دشمن به همان اندازه‌اى که از اجتماع آرا در روز انتخابات ناراحت است، به همان اندازه هم درصدد است که اگر این تجربه به وسیله ملت ایران با موفقیّت انجام شد، شیرینى انتخابات را به دهان مردم تلخ کند. از مدّتى پیش نشسته‌اند و براى این قضیه برنامه‌ریزى مى‌کنند. شایعه تقلّب در انتخابات و صورى بودن آن را مطرح کردند، لطیفه و متل درست کردند و در دهان مردم انداختند؛ بعضى هم البته ناآگاهانه آنها را تکرار مى‌کنند. من باید عرض کنم، شایعه این که در انتخابات تقلّب خواهد شد، از طرف دشمن است.
رادیوهاى بیگانه، حرفهاى دلسوزانه رئیس‌جمهور محترم را حمل بر چیزهاى نامناسب و ناشایسته کردند. حتّى بعضى از تحلیلگران و خودیها هم از روى غفلت برداشتند آن مسأله را حمل بر این کردند که آیا چه چیزى قرار است اتّفاق بیفتد! این حرفها چیست؟ مگر ممکن است در انتخابات جمهورى اسلامى، کسى به خود حق بدهد یا جرأت بدهد که در آراءِ مردم دستکارى کند؟ اوّلاً شوراى محترم نگهبان، یک مجموعه عادل و مواظب و ناظر بر انتخاباتند و هیچ راهى را براى تقلّب باقى نمى‌گذارند. ثانیاً وزیر محترم کشور پیش من آمد و گفت شما مطمئن باشید که ما نمى‌گذاریم یک رأى جا به جا شود. اینها مسلمان و انقلابى و متدیّن و مورد اعتمادند و از مجلس شوراى اسلامى رأى اعتماد گرفته‌اند.
بر فرض در گوشه‌اى یک تخلّف کوچک هم انجام گیرد؛ این در نتیجه انتخابات هیچ تأثیرى نخواهد داشت. خود من هم مواظبم و اجازه نخواهم داد که کسى به خود حق بدهد، تقلّب در انتخابات را که یک عملِ هم خلاف شرع و هم خلاف اخلاق سیاسى و اجتماعى است، انجام دهد. چنین کارى هرگز نخواهد شد. بعضى خیال کرده‌اند که حالا چه اتّفاق مى‌افتد. من بخصوص از رئیس‌جمهور محترم استفسار کردم و گفتم شاید ایشان خبرى دارند؛ اما ایشان گفتند که نه؛ من در همه انتخاباتها، به مسؤولان و دست‌اندرکاران سفارش مى‌کنم که تخلّف نکنند. مسأله خاصى وجود ندارد. عدّه‌اى جنجال کردند و رادیوهاى بیگانه هم هاى‌وهوى راه انداختند. نخیر؛ انتخابات ان‌شاءاللَّه با اتقان کامل انجام خواهد گرفت. هم مسؤولانى که هستند، مورد اطمینانند، هم خود من نخواهم گذاشت که مسأله انتخابات، خداى نکرده اندکى مخدوش شود.»
دو روز بعد، انتخابات برگزار شد و نماد مخالفت به وضع موجود، با مدد نارضایتی مردم از وضع موجود و البته با کمک فرزندان وضع موجود رئیس جمهور شد. آنچه در دوره ریاست جمهوری او به دست هم‌فکرانش بر سر «وضع موجود سابق» آمد از حوصله این مقال خارج است.
در قامت رقیب: «دخالت سازمان یافته»
در مرحله اول نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری که وزارت کشور خاتمی مجری آن بود، اکبر هاشمی رفسنجانی اول شد و محمود احمدی نژاد دوم. مهدی کروبی هم سوم شد. هاشمی رفسنجانی که اول شده بود، نتایج انتخابات را در بیانیه ای که صادر کرد عملا پذیرفت. او البته در این بیانیه دو بار از عبارت «دخالت های سازمان یافته» استفاده کرد: «در این میان البته آنچه ضرورت داشت که همپای این مشارکت همگانی در نظر گرفته شود، رعایت حسن سلوک انتخاباتی و ادب تبلیغاتی بود که متأسفانه به دلیل پارهای اقدامات و البته دخالتهای سازمان یافته، منظره باشکوه و امیدبخش انتخابات را آلوده کرد.
حضور شکوهمند ملت این بار از ناحیه کج سلیقگی ها و بددلی های برنامه ریزی شده به رنج افتاد و طی رقابتهای انتخاباتی از طریق تخریب نامزدها و زیر سؤال بردن غیرمنصفانه عملکردهای انقلاب اسلامی و مدیران کشور آغاز شد و در متن برگزاری انتخابات به برخی دخالتهای سازمان یافته در هدایت آرا انجامید و معلوم نیست این رویه ناصواب اگر نهادینه شود، رو به کجا خواهد برد؟»
در این بیانیه هاشمی رفسنجانی لزوم رسیدگی به شکایت مهدی کروبی درباره سوم شدنش را هم یادآوری کرد. اما لحن این بیانیه نشان می داد که هاشمی رفسنجانی «دخالت های سازمان یافته» را چندان موثر ندانسته و نتیجه انتخابات را دستکم تا آن جا که او را نفر اول انتخابات اعلام کرده اند، پذیرفته است. بزرگترین نشانه پذیرش نتایج هم اعلام نکاتی درباره مرحله دوم انتخابات ذیل همین بیانیه و دعوت از مردم برای شرکت در انتخابات در مرحله دوم در جمعه هفته بعد بود: «از شما یاری میجویم تا با تداوم حضور مؤثر خویش در مرحله دوم انتخابات، مشارکتی گسترده را رقم زنید تا از گسترش افراط و تفریط جلوگیری شود.»
در مرحله دوم نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی دوم شد و احمدی نژاد رئیس جمهور. هاشمی این بار هم بیانیه داد و بعد از تشکر از حضور مردم در انتخابات و آرزوی موفقیت برای رئیس جمهور منتخب، باز هم از «دخالت های سازمان یافته» یاد کرد: « بنا ندارم که در مورد انتخابات، شکایت به داورانی که نشان دادند نمی‌خواهند یا نمی‌توانند کاری بکنند ببرم و شکایت خود را فقط همانند مورد قبل در دادگاه عدل الهی مطرح می‌کنم، خدایی که با توکل بر او و برای جلب رضایتش به صحنه آمدم و با او معامله کردم و می‌دانم در انتقام الهی اگر کسی معاقب شود قطعا مردم، انقلاب اسلامی و ایران نخواهند بود و فقط مجرمان واقعی مجازات می‌شوند.
آنها که برای تضعیف رقیب از راه تضعیف انقلاب وارد شدند چون می دانستند او در هر حالت از انقلاب اسلامی دفاع می‌کند و ابایی از بعهده گرفتن مسولیت‌ها ندارد و آنها که بگونه‌ای بی‌سابقه با هزینه‌های دهها میلیاردی از بیت المال، اینجانب و بستگانم را ظالمانه تخریب کردند و آنها که با استفاده زیاد از امکانات نظام به صورت سازماندهی شده و نامشروع در انتخابات دخالت کردند. تردیدی ندارم که جزای چنین ظلمی به کشور و مردم و من ، جز خسران دنیا و آخرت نخواهد بود.»
در قامت مخالف وضع موجود: «بنزین بر آتش افروخته»
در دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در سال 88 هاشمی نه مجری انتخابات بود، نه نامزد. آن طور که خودش در نامه ای که سه روز مانده به انتخابات سرگشاده به رهبر انقلاب نوشت صرفا مخالف وضع موجود بود: «... من ادامه وضع موجود را به صلاح نظام و کشور نمی‌دانم و خود جناب‌عالی هم از این نظر من مطلعید و دلایل آن را هم می‌دانید...»
موضوع اصلی آن نامه و اکثر قریب به اتفاق پاراگراف های آن، ادعاهای مطرح شده از طرف محمود احمدی نژاد درباره خانواده هاشمی در مناظره تلویزیونی با میرحسین موسوی بود. این که آیا خانواده هاشمی نخواست یا نتوانست علیه این ادعاها در دادگاه طرح شکایت و شکایت را پیگری کند، موضوعی علی حده است. آنچه مهمتر است، ربط نامربوطی است که در پاراگراف آخر نامه بطور تلویحی بین این ادعاها و سلامت انتخابات برقرار شده بود: «در فرصت باقی‌مانده ضروری به نظر می‌رسد خواسته حق حضرت‌عالی و مردم در خصوص انجام انتخاباتی سالم و پرابهت و حداکثری تحقق یابد. کاری که می‌تواند عامل نجات کشور از خطر و باعث تحکیم وحدت ملی و اعتماد عمومی باشد و فتنه‌گران نتوانند با حدس و گمان نصّ پیامتان در مشهد و در مرقد امام راحل را با هوس خود تحریف کنند و با نادیده گرفتن قانون، بنزین بر آتش افروخته بریزند.»
اکبر هاشمی رفسنجانی در این نامه البته صحت انتخابات مجلس خبرگان رهبری را با عبارت «آراء افتخارآمیز مردم به اینجانب در آخرین انتخابات مجلس خبرگان رهبری» تایید کرد؛ انتخاباتی که با نظارت همان شورای نگهبانی برگزار شده بود که هاشمی در بیانیه پذیرش ریاست جمهوری احمدی نژاد در سال 84 آنها را «داورانی که نشان دادند نمی‌خواهند یا نمی‌توانند کاری بکنند» لقب داده بود.
هاشمی در هفت ماه منتهی به انتخابات هم دستکم سه بار بر برگزاری انتخابات سالم تاکید کرده بود. یک بار در آذر 87 در همایش 30 سال قانون‌گذاری با این تعبیر: «اگر مردم احساس کنند رأی‌شان در سرنوشت‌شان بی‌اثر است و متولیانی پیدا شوند که رأی آنها را هر جوری که می‌خواهند بخوانند، آنگاه دلسرد می‌شود.» بار دیگر در خطبه های جمعه هفتم فروردین 88 با این عبارت: «مردم باید اطمینان داشته باشند که همان رأیی که می‌دهند اثر خود را می‌گذارد. برگزاری انتخابات سالم خواسته همه مردم ایران است و رهبر معظم انقلاب نیز بر آن تاکید بسیار دارند.» و در 4 اردیبهشت 88 هم به این ترتیب: «مسئولان باید سلامت انتخابات را برای جامعه تضمین کنند تا مردم با خیال راحت پای صندوق‌های رای حضور داشته باشند و این اطمینان دادن یک ضرورت است.»
انتخابات 22 خرداد برگزار شد و شد آنچه شد. معنی سلامت انتخابات از نگاه خانواده هاشمی را هم عفت مرعشی، همسر اکبر هاشمی رفسنجانی صبح روز انتخابات در تناسب با رای آوردن یا نیاوردن کاندیدای مورد حمایت این خانواده تبیین کرد. هنگامی که از او پرسیده شد اگر موسوی رای نیاورد مردم چه بکنند، گفت: «بریزند توی خیابانها.»
